Ben jij verslaafd aan suiker? De zoete waarheid
Inhoudsopgave
Je moet onder een rots hebben geleefd als je er niets van hebt meegekregen: “We zijn verslaafd aan suiker”. Blogs staan er vol mee, op Netflix kan je er een ‘hoogwaardige’ documentaire over zien, op RTL vertelt een dokter ons over het gevaar van suiker en er is zelf een kliniek waar je hulp krijgt om van je suikerverslaving af te komen.
Als er zoveel nieuws over is, dan moet het wel kloppen, toch?! Tijd om volledig te stoppen met suiker. Want als we niet oppassen, lopen we straks allemaal als junkies door de straat op zoek naar onze volgende “fix”.
Wat is de definitie van een verslaving?
“Een verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is. Wanneer de persoon deze gewoonte of stof niet heeft, zal het gedrag van de persoon voornamelijk gericht zijn op het verkrijgen en innemen van het middel of het handelen naar de gewoonte, ten koste van de meeste andere activiteiten. Als het lichaam deze stof of gewoonte moet loslaten kunnen er ernstige ontwenningsverschijnselen optreden bij deze persoon.”
Dit stukje tekst heb ik niet zelf geschreven, maar komt letterlijk van Wikipedia.
Laten we dit toepassen op suiker. Pak uit de voorraadkast een zak suiker. Schep daar een flinke lepel uit, verhit het met een vuurtje of pak een pinpas en een briefje van vijftig en leg een lijntje klaar op tafel.
Heb je ooit wel is een hap suiker genomen? Vond je het toen lastig om te stoppen met eten? Hoogstwaarschijnlijk niet. De smaak van een hap suiker is nou niet echt bepaald lekker. Als we echt verslaafd aan suiker zouden zijn, dan was er geen suiker meer in de winkel te vinden of namen we stiekem een shot suiker op de wc van het werk.
Kun je dus echt verslaafd zijn aan suiker of ligt het probleem ergens anders?
Waarom kun je dan soms niet stoppen met eten?
Ik houd ontzettend van ijs. Het lekkerste ijs heb ik in Spanje gegeten!
Het was op een zwoele zomerse avond en ik liep langs een vitrine die vol lag met allerlei lekkere soorten ijs. Chocoladeliefhebber dat ik ben, ging ik voor twee bollen Ferrero Rocher. Het ijs bestond uit heerlijke chocolade met erdoor heen gemengd grote stukken Ferrero Rocher. De lieftallige Spaanse dame achter de vitrine, schepte twee grote bollen op een hoorntje, die gedipt was in chocola. Het ijs had een heerlijke licht bittere en zoete chocoladesmaak met een goede crunch door de stukken Ferrero. Hemels! Het was zo lekker, dat ik voor een tweede ronde ging.
Loopt het water je al in de mond? Bij mij wel.
Was het de suiker in het ijs wat er voor zorgde dat ik voor een tweede ronde ging? Had ze een verslavende stof toegevoegd? Of kwam het door iets anders?!
De reden waarom ik meer wilde, is de combinatie van verschillende factoren. We noemen dit “high palatability”.
Wat is high palatability?
Nee, je wordt er niet “high” van. High palatability betekent letterlijk: hoge smakelijkheid. High palatabilty-voedingsmiddelen hebben vaak een hoge energiedichtheid (veel calorieën per 100 gram) en zijn door de combinatie van verschillende factoren erg lekker. Smaak is daarin heel belangrijk. Er zijn vijf verschillende soorten smaken die je kunt proeven: zoet, zout, zuur, bitter en umami. Waarbij de meeste mensen zoet als voorkeur hebben.
Ook als een voedingsmiddel (veel) vet bevat is het vaak heel smaakvol. Denk aan goed gebakken biefstuk in roomboter. Riep iemand Loetje?!
Andere factoren die ook een rol spelen:
- Geur is een hele belangrijke rol in het consumptie- en eetgedrag. Denk aan de geur van warm brood wanneer je langs de bakker loopt. Een vers gebakken appeltaart wanneer je op de verjaardag van je tante de keuken inloopt;
- Kleur van een voedingsmiddel en hoe die verpakt en gepresenteerd wordt in een winkel;
- Welk geluid het maakt, bijvoorbeeld bij het rakende geluid wanneer je een zak chips of koekjes opent.
- De textuur van een voedingsmiddel, zoals een goede crunch wanneer je een hap candy bar neemt.
Al deze factoren zorgen er voor dat je iets lekker vindt en dat je er zeer waarschijnlijk meer van wilt.
“De combinatie van verschillende factoren in één product, zoals zoet, vet en een lekkere crunch. Zorgen ervoor dat je meer wilt van een voedingsmiddel. Niet de suiker in isolatie.”
Zijn jullie dan een voorstander van suiker?
Nee, want suiker bevat ‘lege’ calorieën. Dat betekent dat het geen verzadiging geeft en geen micronutriënten bevat.
Zorg ervoor dat je voedingspatroon voornamelijk uit nutriëntrijke voedingsmiddelen bestaat. Hierdoor krijg je op dagelijkse basis voldoende vitamines, mineralen en vezels binnen.
Nog calorieën over? Dan neem ik mijn shot suiker graag in de vorm van ijs! Jij?
Conclusie
Suikerverslaving bestaat niet! We moeten stoppen met het demoniseren van één bepaald voedingsmiddel. Als je zoete voedingsmiddelen lekker vindt, dan ben je niet verslaafd aan suiker, dan houd je gewoon van zoetigheid.
