Twee kampioenschappen en een kapotte knie: het resultaat van 15 jaar voetbal in een notendop. Toen ik een aantal jaar geleden besloot te stoppen met voetbal, viel ik sportief gezien in een zwart gat. Wat moest ik in hemelsnaam gaan doen? Ik stelde mezelf tot doel om fitter en sterker te worden, en dat moest buiten gebeuren.

Vrijwel direct kwam ik erachter dat ik daarbij hulp nodig had, want van de bank af komen bleek lastiger dan gedacht. En laat ik eerlijk zijn: verder dan een paar (slecht uitgevoerde) push-ups en een rondje hardlopen kwam ik niet. Alles veranderde toen Kaput op mijn pad kwam.

Best spannend om voor het eerst mee te trainen met een groep. Kan ik het niveau wel aan? Snap ik het allemaal wel? Kaput bleek een verademing. De trainers zorgen ervoor dat iedereen op zijn eigen niveau tot het uiterste kan gaan en progressie kan boeken. De kleine groepen maken individuele aandacht mogelijk en dat resulteert in technisch goed uitgevoerde oefeningen met maximaal resultaat en minimale kans op blessures. En de Kaputters zelf? Ontzettend leuke mensen die elkaar stimuleren tijdens de training en – zodra iedereen weer op adem is gekomen – veel met elkaar kunnen lachen.

Inmiddels train ik al jaren met heel veel plezier bij Kaput. Met overtuiging kan ik zeggen dat ik fitter en sterker ben dan ooit. Dagelijkse activiteiten en handelingen gaan opvallend veel gemakkelijker. Het mooie is dat Kaput altijd uitdagend blijft. Er is altijd iets dat technisch beter kan. Er is altijd iemand die je graag in wilt halen. Er is altijd een trainer die zorgt dat je een extra herhaling doet.

Klinkt dit verhaal als reclame voor Kaput? Mooi zo. Dat is precies de bedoeling.